Voet in Afrika gezet!

Om meteen een misverstand weg te nemen: ik ben nog op pad.

Eerst nog wat laatste dingen over Portugal:
- de Miller Pasta is een keten met een goede formule. Je kiest je soort pasta en vervolgens acht ingrediënten en de saus. Smullen is gegarandeerd!
- met Rob ook nog naar een chocoladefestival geweest. In Óbidos is het dorp een paar weken lang helemaal in de ban van de chocolade. Allerlei activiteiten zijn er te doen en het dorpje is het mooiste wat ik in Portugal gezien heb. Klein, knus, heel schoon en de huisjes vormen een mooi net geheel. En toch was ik het eerder vergeten te melden...

Donderdag 10 april heb ik 's ochtends de laatste dingen ingepakt. De zelfgebakken taart met Maria verder opgegeten en de rest aan de bewaking gedoneerd. Vervolgens nog een paar uur op zoek geweest naar aardewerk, portwijn en een benzinestation. Uiteindelijk heb ik me dan toch los kunnen wrikken van Porto.

´s Avonds in Lissabon aangekomen en de hosteleigenaar van eerder, Johnie de Zweed opgezocht. Wederom liet hij enthousiast alle verbeteringen zien en heeft hij zelfs nog een baantje aangeboden. Voor een paar uurtjes werk gratis verblijf. Nou wie weet, goed om achter de hand te hebben. Of voor jullie, als je goedkoop Lissabon wilt bezoeken. Het eten was er, voor de laatste keer, spotgoedkoop: 7,90 euro voor avondeten inclusief biertje en salade. Nog verder op pad gegaan om de nacht in Évora door te brengen.

Vrijdagochtend heb ik even door Évora gelopen. Het is een aardig plaatsje en het mooiste is de vestingwal die langs de oude stadskern loopt en waar de huizen één geheel mee vormen. Tja, ze weten de ruimte hier wel economisch te benutten, want parkeren kunnen ze hier ook goed, desnoods parkeer je anderen vast om toch een plekje te hebben. Dan toch echt op weg naar Spanje gegaan. De rit was fantastich: schitterende omgeving, mooi weer en een muziekje op ach wat hebben we het toch slecht.

's Middags in Sevilla aangekomen. Ik wilde een broodje bestellen, maar wat was de cassière brutaal. Omdat ik het niet begreep, ging ze grof ratelen. Dat was schrikken na al die Portugese warme vriendelijkheid. Het valt direct op dat het er in Spanje heel anders aan toe gaat. Toch een stuk welvarender en ook een andere mentaliteit. Sevilla is schitterend. Een boel mooie dames en ze lopen er in perfecte jurken rond. Van die Flamencojurken die wijd uiteenlopen met al die vouwen. Verder komen er op de hoofdweg, tussen het drukke verkeer (!) de hele tijd paard en wagen voorbij. De paarden zijn er mooi versierd. Omdat ik niet lang wou blijven hangen, heb ik me als een ware toerist gedragen en de toeristenbus genomen. In vogelvlucht heb ik alle hoogtepunten gezien. Er zijn vele mooie gebouwen van de Ibero-Amerikaanse expositie. Elk Zuid-, Noord-Amerikaans land en Spanje heeft er zijn paviljoen geplaatst in de eigen stijl. Ik kwam nog langs een arena en bedacht me dat ik, vanwege al die kritiek, het stierenvechten dan wel eens wilde zien. Helaas bedacht ik me direct toen ik al die wachtende mensen zeg. Dan maar weer verder... echter toen ik de stad wilde uitrijden, stond ik in een hopeloze file en werden we even later door de politie de weg afgesommeerd. Vervolgens parkeerde iedereen en pakte men, alsof dit doodgewoon was, de bus. Maar ik wist niet wat er aan de hand was. Bleek de jaarlijkse feria aan de gang te zijn, een soort van grote kermis. Ik kon dus gewoon doorrijden. Maar voordat je dat weet, ben je wel wat tijd kwijt, want hier spreken ze véél slechter Engels dan in Portugal. Van de agenten sprak er maar één gebrekkig Engels. En voor mij was het even omschakelen. Ik heb wel tien keer in het Portugees bedankt. 's Avonds aangekomen in Jerez de la Frontera en inderdaad daar komt de Sherry vandaan. Het diner was een festijn! Goh, wat was dat goed zeg, in vergelijking met Portugal. Ik heb zo lopen schrokken. Per abuis meer besteld dan ik wist dus én een grote salade én een artisjokkengerecht én toen kwam de ober nog met een grote vis aanzetten. Geen probleem, ik ging vol in de aanval. Het eten is hier dus wel volop genieten.

De volgende dag zaterdag, heb ik eerst het sherryhuis van Sandeman bezocht. Een goede rondleiding en zou zowaar nog sherry gaan lusten. Daarna verder gereden naar Algeciras en hier de boot naar Marokko genomen. Ik wilde het weleens gezien hebben, nou dat is wat! Daar aangekomen heb ik zeker een uur voor jan snot moeten wachten. Ze willen tien keer je paspoort zien en de hele tijd zitten ze geld af te troggelen. En je geeft maar, want je weet niets en wilt geen ellende. Tegelijkertijd zie je de stad al achter die stomme tralies. Man, wat een apenland. Marokko, Tanger was verder wel mooi en heb er wat rondgereden. De mensen gedragen zich eigenlijk vrij Westers. In een strandtentje zag het er werkelijk gezellig uit, man en vrouw zien er gelijkwaardig uit, geen hoofddoekjes bijvoorbeeld en de mintthee is een echte aanrader. 's Avonds rondgelopen in kleine straatjes met allemaal winkeltjes. Dat is wel bijzonder en in een heel mooi restaurantje gegeten waar ze typische muziek maakten.

De volgende dag wilde ik weer zo snel mogelijk weg. Ook dat hield weer in dat we met z'n allen lang moesten wachten. Het is gewoon treiteren wat ze doen. De mensen die er werken, nou ja rondlopen, komen heel de tijd zogenaamd een gezellig gesprekje aanknopen. De werkelijke reden is dat ze menen daarna geld van je te kunnen eisen. Dus dichthouden die ramen en negeren. Echt waar mensen, die Marokkanen zijn van een heel andere mentaliteit. Dat wisten we al wel, maar nu heb ik het ook een keer echt meegemaakt. Ik moet er wel bij vermelden dat ik slechts bepaald soort mensen heb meegemaakt, die van de douane, ik kan dus niets zeggen over al die andere mensen in Marokko. Marokko zelf lijkt me wel mooi. Al bij al was het een bijzondere ervaring.

Ik laat het hierbij. Snel volgt er meer. Ga weer verder richting Nederland!

Ondertussen heb ik zoveel schitterende foto's die ik jullie wil laten zien, maar ik kom er gewoon nog niet aan toe. Hoop snel van wel. Até breve.